Rietje Bakker

Over Rietje, haar levensloop en de zaken die zij belangrijk vindt, is een prachtig geschreven artikel in Linda.nl. Wij spraken elkaar over ouder worden en de tweede helft van het leven. Want rondom haar vijftigste pakte Rietje vaker de penselen op om vervolgens als autodidact door te groeien naar haar eigen exposities en het geven van workshops. Ik ken Rietje van de workshops en zie dat zij een inspirerende en zinvolle tweede helft leeft. Ik vroeg haar wat zij mensen van mijn generatie wil meegeven in ons nadenken over de tweede helft van het leven. 

​

Leef met en voor de ander
" De relatie met de ander maakt ons tot wie we zijn. Het leven draait immers om die relatie, al is het alleen al omdat je zelf niet tot je recht of je bestemming komt zonder die ander. Denk daarom relationeel en maak een verschil.  Dat kan óók in kleine dingen zoals iemand even bewust aandacht te geven zodat hij ervaart dat hij gezién wordt.”  

​

Veertigers mogen best een beetje dimmen, en vijftigers eigenlijk ook
"Jongere mensen jagen nog te veel een leven na waarvan zij hopen dat het maakbaar is. Veertigers mogen best een beetje meer dimmen, en vijftigers eigenlijk ook. Ze volgen vaak te veel de waan van de dag. Want verkijk je er niet op, het leven kan zomaar van de ene op de andere seconde anders zijn dan je gepland en gehoopt hebt. Laat de maakbaarheid van het leven los en leef bewust in het hier en nu met dankbaarheid voor wat je al hebt ontvangen. Deze kernwaarde zal je rust brengen. Daarnaast, jongeren zoeken rolmodellen. Kijk eens om je heen. Wees voor die jongeren de persoon die je graag had willen kennen toen je zelf jonger was."

​

Waarvan zou ik spijt krijgen als ik het niet zou doen?
“Weet je wat het gekke is van ouder worden? Hierboven (Rietje tikt op haar hoofd) verandert er niet veel, maar mensen reageren wel anders op je. Die zien een ouder iemand en doen minder een beroep op je. Dus je moet je leven echt zelf organiseren. Ik las een onderzoek over ouderen die de vraag kregen waar ze spijt van hadden aan het eind van hun leven.  Dat was: 1. Te weinig tijd met mijn geliefden doorgebracht, 2. Dingen die ik niet heb geprobeerd. Sindsdien stel ik mezelf die vraag: waarvan zou ik spijt hebben aan het eind van mijn leven als ik het niet gedaan heb? En dan is het een kwestie van gewoon organiseren en proberen.”

​

Ik denk nu na over de tijd die voor me ligt
"Nu ik 69 ben heb ik voor het eerst in mijn leven geen externe verplichtingen. Er is geen kantoor waar ik naartoe ga, ik organiseer op korte termijn geen nieuwe expositie, mijn werk bij een NGO is gestopt. Ik ga juist nu nadenken over de tijd die voor me ligt. Tot voor kort ontrolde het leven zich eigenlijk gewoon, met werk, zorgtaken, vrijwilligerswerk, schilderen. Wat ik best confronterend vind is dat er nu strikt genomen niemand op mij zit te wachten. Ja, mijn geliefden en vrienden, voor wie ik dankbaar ben, maar dat is toch niet hetzelfde als de externe validatie krijgen dat je ertoe doet, dat jouw bijdrage verschil maakt. En die verbinding met anderen, vooral buiten je eigen comfortzone, die is juist zo belangrijk voor me, dus ik ga echt weer op zoek naar een plek buiten de deur om betrokken te zijn. Ik ben alweer in gesprek met een organisatie."